Η
πολίτες αλλά υπήκοοι είμαστε, αυτού του «ξεβιδωμένου» κράτους. Αυτής της ασυνάρτητης «κληρονομικής οικογενειοκρατίας».
Αυτής της παράλογης εναλλαγής γονέων και τέκνων στους θώκους της εξουσίας, όπου όπλα μαζικής καθυπόταξης τελειοποιούνται και χρησιμοποιούνται νέες τεχνικές απαλλοτρίωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Όπου ο στρατιωτικός νόμος επιβάλλεται δια τηλεοπτικών μηνυμάτων. Όπου η εξαχρείωση και η διαφθορά στη «πολιτική» αποτελούν μέρος της καθημερινής μας ζωής. Όπου θεσμικοί κανόνες έχουν απαλλοτριωθεί και ενσωματωθεί στην απόλυτη εξουσία ομάδων συμφερόντων,
Όπου η Θέμις έχει καταντήσει σε Θεμιούλα, παλλακίδα μαφιόζων.
Όπου ο πολιτικός λόγος έχει μετατραπεί σε «γκρίζα» μεθοδολογία καλύψεως καταχραστών δημοσίου χρήματος. Όπου η δωροδοκία δημοσίων λειτουργών, το «μαύρο» χρήμα, οι «μίζες» και τα «δωράκια» στους «δερβίσηδες» της παραπληροφόρησης, δημιουργούν πλέον μια νέα εκδοχή του «ελληνικού πολιτισμού».
Μια εκδοχή, όπου η «σχιζοφρένεια» ενός λαού αναπαράγει την αθλιότητα και εντάσσεται σ’ ένα ιστορικό ξεπεσμό που και τα δύο μαζί αποτελούν στοιχεία του ίδιου δράματος, που παίζεται στις ημέρες μας.
Εκείνου δράματος, του να προσπαθούμε εναγώνια να δρασκελίσουμε την ιστορία μας «προς τα πίσω», μήπως και επιβραδύνουμε τον επιθανάτιο ρόγχο αυτού του συστήματος που μας επέβαλαν «οι χρηματοδότες» της παρακμής μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου