"ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΕΙΔΙΚΩΝ ΕΙΣΦΟΡΩΝ" του Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμών

Το 1933  ο Δικηγορικός Σύλλογος  Καλαμών αποφασίζει και επιβάλλει στα μέλη του ειδικές εισφορές υπέρ του Ταμείου του Συλλόγου και συντάσσει «Κανονισμό Ειδικών εισφορών".

ΚΟΥΤΣΟΜΗΤΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

Η πιο επιβλητική νομική μορφή, που φάνηκε στα τελευταία χρόνια και που η φήμη της ξεπέρασε σύντομα τα όρια της Μεσσηνίας για να σταθεί ξεχωριστά, ανάμεσα στις ξεχωριστές του καιρού του, στη πρωτεύουσα.

Αριστοκράτης Δικηγόρος. Υπερήφανος για την επιστημοσύνη του, αντίκριζε από το ύψος της με τη μεγαλόπρεπη εκείνη αυθάδεια που δίνει η συναίσθηση της αξίας, όλους εκείνους, που όντας μηδενικά, πόζαραν για οντότητες, όλους τους μεγάλους του πλούτου και της πολιτικής, και με άφθαστη καλοσύνη, αξία σωστού επιστήμονα, όλους τους ταπεινούς και καταφρονεμένους.

Σαρκαστής, όσο λίγοι, είχε και τους ενθουσιασμούς του παιδιού για ότι ωραίο και καλό έβλεπε. 

Γεμάτος αγάπη για τους νέους δικηγόρους, στεκόταν πάντα φίλος και συμπαραστάτης.

Από Αρχοντική γενιά της Καλαμάτας. Διατήρησε σε όλο του το βίο την αρχοντική του παράσταση.

Σαν τώρα, όλοι εμείς οι παλιοί, τον βλέπουμε να ανεβαίνει σιγά στηριζόμενος στο μπαστούνι του, την ανηφοριά προς το παλαιό Δικαστήριο.

Ιδιόρρυθμος όσο λίγοι Καλαματιανοί, άφηνε να εκδηλώνεται η ιδιορρυθμία του αυτή, χωρίς να καταβάλει ποτέ προσπάθεια να καλυφθεί, λες μάλιστα ότι ενδιαφερόταν να γίνεται λόγος γι’ αυτήν.

Μια εκδήλωσή της, ήταν να επιβάλει το σεβασμό όχι στο πρόσωπό του, αλλά στο ... που εκπροσωπούσε, τη δικηγορία, σε όλους εκείνους που πίστευαν πως ο πλούτος είναι το πάν.

Ξεχωριστή χάρη... μικρά και ανέκδοτη,  ήταν απόρροια της ιδιορρυθμίας του, η οποία είχε και σαν πρόσθετη εκδήλωση τη μανία να πειράζει, αθώα πάντα, όλους τους γνωστούς του...

Αξίζει να σημειωθούν μερικά τέτοια. Κάποτε τρανός της Καλαμάτας έμπορος, έχοντας υπόθεση σοβαρή, πήγε στο γραφείο του, με το θάρρος και τη φούρια που αντλούσε από το πλούτο του, και ... χωρίς να κτυπήσει τη πόρτα, την ώρα που ο Κουτσομητόπουλος αφοσιωμένος ολότελα στη μελέτη, ποιος ξέρει ποίας υπόθεσης, είχε ολότελα αφαιρεθεί. 

Χωρίς να διστάσει μπροστά στη σοβαρότητα του πελάτη, είδε μονάχα τον αυθάδη άνθρωπο και χωρίς πολλές κουβέντες τον υποχρέωσε να ξαναβγεί από το γραφείο του, να χτυπήσει τη πόρτα, και όταν ηυδόκησε του επέτρεψε την είσοδο. 

Όταν αργότερα ρωτήθηκε γιατί φέρθηκε έτσι, η μόνη απάντηση που έδωσε ήταν πως «ήταν μάθημα συμπεριφοράς στο δικηγόρο»......

...ο Κουτσομητόπουλος  δεν ήταν απλώς ένας δικηγόρος που ήξερε τη δουλειά του, ήταν προ παντός νομομαθής, όχι αντιγραφεύς της νομολογίας του Αρείου Πάγου, αλλά κριτικός της, ερευνητής των πηγών του Ρωμαϊκού Δικαίου, ανέλυε στις προτάσεις του τα ρήματα των Ρωμαίων νομοδιδασκάλων με συνοπτική σαφήνεια εκπληκτική, η παράθεση όπως συνηθίζεται αποφάσεων του Αρείου Πάγου και των λοιπών δικαστηρίων όπως συνηθίζεται έλειπε εντελώς από τις προτάσεις του, στις οποίες εύρισκες μόνο ερμηνεία από πρώτο χέρι των πηγών. Ήταν ένα κεφάλαιο Νομικό.

...Την Καλαμάτα ο Κουτσομητόπουλος αγάπησε, γιατί ήταν γέννημα θρέμμα της ... και ήξερε τα μυστικά της και η Καλαμάτα ήξερε το Κουτσομητόπουλο.

Ο στενός όμως ορίζοντας της, έπνιξε τη νομική μεγαλοφυΐα του... μα όσο και αν η Καλαμάτα αδίκησε τον Κουτσομητόπουλο....  αυτός αρνήθηκε να δεχθεί πρόταση του Παπαναστασίου να αναλάβει μεγάλο κρατικό αξίωμα.. 

 Όσοι από μας ζήσαμε μαζί με εκείνους ταξιδεύοντας συχνά στα περασμένα, βλέπουμε με τα μάτια της ψυχής όλους εκείνους, συναγμένους στη ταπεινή αίθουσα του δικηγορικού συλλόγου και ανάμεσα τους τον Κουτσομητόπουλο να πολιτικολογούν, να αστεΐζονται, να πειράζονται, να ζουν με αγάπη και ομόνοια, αισθανόμαστε την ανάγκη να εκδηλώσουμε τον ευλαβικό μας σεβασμό. 

Είκοσι ολόκληρα χρόνια, μια ζωή επαγγελματικής ρουτίνας, δεν άρκεσαν να λησμονήσουμε τον εαυτό μας. 

Γιατί τα χρόνια εκείνα, ήταν τα χρόνια τα χρυσά των δικηγόρων της Καλαμάτας, τα χρόνια που καθοδηγούμενοι εμείς από εκείνους στεκόμαστε το παράδειγμα της ομόνοιας και της συναδελφικής αγάπης, σε όλες τις άλλες κοινωνικές τάξεις...

Σημείωση: Το κείμενο είναι του, τότε δικηγόρου Καλαμάτας,  κομουνιστή, Νικολάου Κολομβάκη, από την «Ιστορία του Δικηγορικού συλλόγου Καλαμάτας 1927-1947», γραμμένη στην εξορία, μετά τη Κατοχή. Όπου υπάρχουν αποσιωπητικά, το χειρόγραφο είναι φθαρμένο και δεν διαβάζεται. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να ανιχνεύσω φωτογραφία του Κουτσομητόπουλου.

ΔΙΚΗΓΌΡΟΙ ΚΑΛΑΜΩΝ

Σάλμας Νικόλαος (1864-1932) γεννήθηκε στη Καλαμάτα όπου και δικηγόρησε από το 1892. Εξελέγη βουλευτής.
Σάλμας Ιωάννης,  γεννήθηκε στην Αρτεμησία της Αλαγωνίας το 1901 δικηγόρησε  στη Καλαμάτα, διετέλεσε Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας  (1952-1962). 
Σάλμας Παναγιώτης (1874-1951),  γεννήθηκε στη Καλαμάτα, ποιητής και λογοτέχνης, δικηγόρησε  στη Καλαμάτα. 
Σαμπατάς Αναστάσιος (1889-1954), γεννήθηκε στη Καλαμάτα, σπούδασε νομικά και δικηγόρησε από το 1919 στη Καλαμάτα. 
Σαράβας  Δημήτριος (1822-1893). Γεννήθηκε στους Δολούς, αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Καλαμάτας σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου. Αντιπροσώπευσε την επαρχία Οιτύλου ως πληρεξούσιος στην Β Εθνοσυνέλευση (1864). Βουλευτής (1868, 1869,1872,1873,1874 και 1879). Υπουργός Παιδείας και Δικαιοσύνης στη Κυβέρνηση Θ. Ζαϊμη, μετέπειτα Εφέτης και Αρεοπαγίτης.
Σαράβας Κωνσταντίνος, Γεννήθηκε στους Δολούς, σπούδασε νομικά και δικηγόρησε στη Καλαμάτα. Ήταν από τους αρχηγούς της αντιοθωνικής δημοκρατικής κινήσεως κατά την εκθρόνιση του ΄Οθωνα (1862).
Σχινάς Απόστολος (1903-) Γεννήθηκε στον ΄Αρι, σπούδασε νομικά  και δικηγόρησε στη Καλαμάτα, εξελέγη βουλευτής  Μεσσηνίας με τον " Ελληνικό Συναγερμό" (1951) και την ΕΡΕ (1956-1961).
Τζανες Δημητράκης (1833-1904), γεννήθηκε στη Καλαμάτα, σπούδασε νομικά στην Ιταλία και δικηγόρησε στη Καλαμάτα, εξελέγη βουλευτής, θεωρείται ως ο πρώτος ποιητής της Καλαμάτας δημοσιεύοντας τα ποιήματά του με το ψευδώνυμο "Δαφνάς"
Τζανετάκης Πάνος, (1888-), γεννήθηκε στο Λουτρό Οιχαλίας, αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Καλαμάτας σπούδασε νομικά και δικηγόρησε στη Καλαμάτα, ακολούθησε το δικαστικό κλάδο.
Τσαπόγας Βασίλειος, (1904-) γεννήθηκε στο Χατζή, σπούδασε νομικά και δικηγόρησε στη Καλαμάτα, εξελέγη βουλευτής  Μεσσηνίας με το κόμμα των Φιλελευθέρων (1951).
Τσαπόγας Χρήστος, (1920-) γεννήθηκε στο Χατζή, σπούδασε νομικά και δικηγόρησε στη Καλαμάτα.
Τσιμπίδαρος Πότης, γεννήθηκε στη Καρέα το 1897, αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Καλαμάτας, σπούδασε νομικά και δικηγόρησε στη Καλαμάτα. Διευθυντής της εφημερίδος " Θάρρος" μέχρι το 1916. Εξέδωσε την ημερήσια εφημερίδα " Βαλκανικός Ταχυδρόμος" (1918-1920) και συνεργάστηκε ως δημοσιογράφος με εφημερίδες και περιοδικά. 
Φεσσάς Εμμανουήλ, γεννήθηκε στη Μεσσήνη το 1884 και αποφοίτησε από το Γυμνάσιο της πόλης του, σπούδασε νομικά και  δικηγόρησε στη Καλαμάτα, εξελέγη βουλευτής και γερουσιαστής Μεσσηνίας.
Φωκέας Αριστείδης, Γεννήθηκε στα Τσέρια, το 1900, αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Καλαμάτας, σπούδασε νομικά και από το 1930 δικηγόρησε στη Καλαμάτα, έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση με το ΕΑΜ..
Φωτόπουλος Γιαννούλης (1853-1936), Γεννήθηκε στο Μελιγαλά, σπούδασε νομικά και δικηγόρησε στη Καλαμάτα, εξελέγη βουλευτής Μεσσηνίας το 1923.
Φωτόπουλος Κωνσταντίνος (1861-1925), Γεννήθηκε στο Μελιγαλά, σπούδασε νομικά και δικηγόρησε στη Καλαμάτα, εξελέγη βουλευτής Μεσσηνίας το 1915.
Χριστόπουλος Αγαμέμνων, δικηγόρησε από το 1864 έως το 1876 στη Καλαμάτα, ακολούθησε τον εισαγγελικό κλάδο. εξελέγη βουλευτής.
Χριστοφιλόπουλος Πέτρος (1891-1947), Γεννήθηκε στη Καλαμάτα, όπου και δικηγόρησε, εξελέγη γραμματέας του Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας.
Χρυσομάλλης Κωνσταντίνος, Γεννήθηκε στο Καρβέλι το 1895, αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Καλαμάτας, σπούδασε νομικά και δικηγόρησε στη Καλαμάτα. Εκδότης της εφημερίδος " Μεσσηνία".

Χρυσοσπάθης Νικόλαος (1878-1954) Γεννήθηκε στο Μάτζαρι, σπούδασε νομικά, δικηγόρησε στο Μελιγαλά. ακολούθησε το δικαστικό κλάδο.

βιβλιογραφία:
Νίκου Καράμπελα, Μεσσηνιακό Βιογραφικό Λεξικό, Εκδόσεις Νέστωρ 1962, Καλαμάτα.


Το έτος 1950, 
είναι καταγεγραμμένοι ως Δικηγόροι Καλαμών οι κατωτέρω αναφερόμενοι : 

Σημείωση :  

Τα στοιχεία που δημοσιεύω δεν προέρχονται από το αρχείο του Δικηγορικό Συλλόγου Καλαμάτας. 

ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΌΓΟΥ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ 50 ΧΡΟΝΙΑ

50 ΧΡΟΝΙΆ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΌΓΟΥ

ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ.

του Ν. Κουλουμβάκου

(Ιανουάριος 1948)

«Η έρευνα της πενηντάχρονης ζωής του συλλόγου,  ιστορούμενη μέσα στα πρακτικά των γενικών Συνελεύσεων και του Διοικητικού του συμβουλίου είναι μια μονάχα ευχάριστη απασχόληση, για τον ερευνητή, γιατί μέσα στις σελίδες των κιτρινισμένων αυτών βιβλίων βλέπει να ζωντανεύει ένα ολόκληρο παρελθόν, να κινείται ένας ολόκληρος κόσμος με τα όνειρά του, τις σκέψεις και την ιδιοτροπία  του, ένας κόσμος ξεχασμένος... που στάθηκε ο  θεμελιωτής μιας ιστορίας,  της ιστορίας του συλλόγου, να κυλά μια εποχή περασμένη με τη κατεύθυνσή της με τις ενατενίσεις  της και με τα ιδανικά της, αλλά είναι και... μοιάζει σαν μνημόσυνο εκείνων που πέρασαν, μνημόσυνο ευλαβικό που δικαιούνται από τους νεώτερους... ο ερευνητής συνήγορος να έχει ζήσει  ένα μέρος του χρόνου του... τότε με έρευνα ... παίρνει τη δραματική μορφή της αναδρομής στα περασμένα καλά χρόνια, με τη υπόμνηση ότι ο χρόνος που κύλησε  παρασύροντας μαζί του και τη ζωή, ... το τέλος ... δεν είναι μακριά. Χαρούμενες στιγμές, ...σεβαστά πρόσωπα, αγαπητές μορφές που στο διάβα του ο χρόνος εξαφάνισε, ξαναζωντανεύουν στα μάτια του και τον παρασύρουν να ζήσει φανταστικά για λίγο τη παλιά ... εποχή, την εποχή... Μέσα στα 50 χρόνια ζωής του συλλόγου μας, πέρασαν μορφές και τύποι, που η ανάμνησή τους, συγκινεί βαθιά  τους παλαιότερους, πέρασαν και πολλοί άλλοι που δε ... με κείνους τοποθετούνται χαμηλά. Κάθε εποχή έχει τα λουλούδια της, με τις ευωδιές τους, έχει και τα αγκάθια της ο χρόνος όμως ....

Δικηγορικός Σύλλογος στη Καλαμάτα προϋπήρχε του νόμου περί δικηγορικών συλλόγων, πήρε όμως τη σημερινή μορφή του μετά το νόμο του 1909. Είναι άξιο να χρωματισθεί ιδιαίτερα. Στη πρώτη του συνεδρίαση, ξεχωρίστηκαν οι μορφές του συλλόγου που είχαν προοριστεί να διαδραματίσουν ...ρόλο... ζωή και τη πορεία από τους μικρόψυχους που η μοίρα τους έταξε αρνητές του ....

Υπό τη προεδρία, μιας προσωπικότητας, διεκρίθη όχι μονάχα για την επιστημοσύνη της, αλλά και για την αρχοντιά της, το ήθος της και τα ευγενικά αισθήματά της, του Ν. Καραγιάννη, ο Σύλλογος χάραξε  το δρόμο ... το τίμιο και το ηθικό, και ήταν επόμενο έτσι να χαραχθεί ο δρόμος του, αφού... μορφές σαν του προέδρου του Χρ. Δικαίου, Σάλμα, Κ. Σταυρόπουλου.... Ι. Ζέρβα, Β. Κουτσομητόπουλου, Ι. Κσ...., Β. Μιχαλέα, Δ. Κάβουρα, Γιάννη Βλαχόγιαννη, Πετρ. Χριστοφυλλόπουλου, Γ. Μαράκα, Μάρκου Δαζέα,.... Β. Κωστόπουλου, Γεωργ. Μπουρα..., Γ. Σχινά, Γ.... , Β. Παλαμάρα. Παναγ. Καραγιάννη και άλλων......

Χριστ. Δικαίος μια διακριτική μορφή, ανάμεσα σε ολόκληρο το νομικό κόσμο της Ελλάδας, βρήκε ...ήταν η μοναδική στιγμή...αύξηση του αριθμού των δικηγόρων και εξ’ αυτής επέλθουν ...του δικηγορικού λειτουργήματος.... δια την αξιοπρέπεια των δικηγόρων και των οικονομικών των... και αδικαιολόγητος ….. ότι η δικηγορική υπεράσπιση δύναται να παρέχηται δωρεάν ή αντί ευτελούς  ή γλίσχρου αμοιβής και να ζητεί την ίδρυση κοινού ταμείου των δικηγόρων. 

Δεν ήταν ο Δικαίος ο δικηγόρος... ένας από τους πολύ εργαζόμενους και ήξερε καλύτερα από το καθένα ότι η ίδρυση ενός τέτοιου ταμείου ζημιά θα του έφερνε και όμως ήτα αυτός που το εισηγείτο. 

Οι αρνητές παρουσιάστηκαν, αντέδρασαν και απεχώρησαν, ήσαν οι λίγοι, η εξαίρεση του κανόνα, οι αρνητές από χαρακτήρα, οι δύστροποι, μα η μάζα των δικηγόρων με επικεφαλής τους Κουτσομητόπουλο, Σάλμα, Κ. Σταυρόπουλο, Σταματελάκη, Ι. Ζέρβα .... παραστάτες της ωραίας ιδέας του Δικαίου, θεώρησε ότι ανταποκρίνονται στα αισθήματα τους.

Διαβάζοντας κανείς τα πρακτικά της επομένης συνέλευσης, του δικηγορικού…»

( Σημείωση: 
Ο Κουλουμβάκος, κουμουνιστής, γράφει την ιστορία του στην εξορία. Τα. αποσιωπητικά θέτω όπου το χειρόγραφο του Κουλουμβάκη είναι τόσι φθαρμένο που δεν διακρίνεται η γραφή, και ούτε συμπερασματικά έστω δεν μπορεί γίνει ανάγνωση του κειμένου.)

ΤΑ ΠΟΥΤΑΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

ΤΑ ΠΟΥΤΑΝΕΙΑ

(στην αρχαία Ελλάδα)

« παραλλήλως οι διάδικοι κατέβαλλον τα δικαστικά έξοδα,- μικρά δόσις δι’ εκάτερον- τα «πουτανεία»        η μη καταβολή των οποίων συνεπήγετο την αναστολήν της δίκης»

ΕΤΟΣ 1906 

Απεργία δικηγόρων της πόλης των Καλαμών

Η μοναδική, μέχρι σήμερα, απεργία στην Ελλάδα, με «ποιοτικά» αιτήματα, είναι των δικηγόρων της πόλεως των Καλαμών, που έγινε τον Οκτώβριο του 1906, με αίτημα την αναβάθμιση της δικαιοσύνης !  

Το «πρωτοφανές,  εις τα "δικαστικά χρονικά»,  γεγονός « της εν σώματι αποχωρήσεως εκ των συνεδριάσεων των δικηγόρων», ένεκα της οποίας, «εν των πρωτευόντων Δικαστηρίων του Κράτους… αφέθη έρημον δικαστών…"  καταγράφεται ως εξής:

"...  Ας αναθεωρήσομεν τα γεγονότα… η κατάστασις  πλέον κατέστη ανυπόφορος και η κακοδιοίκησις απέπτυσε πάντα χαλινόν. Απέναντι άρα μιας πολιτείας τοιαύτης, ενός κράτους ξεβιδωμένου,  εις σώμα  επιστημόνων επεβάλλετο να ρίψη κατά πρόσωπον αυτού την ευθύνην της παραλύσεως της δικαιοσύνης και ν’ αποδείξη κατ’ ανδρικόν τρόπον, ότι δεν ανέχεται την παρωδίαν αυτήν. Καμαρώσατε τώρα διοίκησιν τυρβάζουσα περί παν άλλο ή την παροχήν δικαιοσύνης, ήτις αποτελεί τον επιούσιον άρτον του πολίτου. Φορολογεί απηνώς και κατά τρόπον ώστε να αποβαίνει απρόσιτος η δικαιοσύνη εις τους ασθενείς και αδυνάτους. Ενώ ουδέποτε σοβαρώς εμελέτησε να προβιβάση και τελειοποιήση την δικαιοσύνην… Κράτος δε το οποίον  δεν έχει επάρκειαν δικαιοσύνης… ασφαλώς δεν έχει τίποτε απολύτως. Κατά της τοιαύτης καταστάσεως ηγέρθη και διεμαρτυρήθη ο δικηγορικός Σύλλογος ….»

Το κείμενο είναι ωραίο μεν, αλλά άγρια καταγγελτικό ενάντια στη κρατική εξουσία  που με δόλια φορολογικά τεχνάσματα, όπως κάνει και σήμερα,  άρχισε τότε να περιορίζει το βασικό ανθρώπινο δικαίωμα της παροχής δικαστικής προστασίας, και να τη στερεί από οικονομικά ανήμπορους πολίτες. 
Πρόκειται για  απεργία με αίτημα "την αναβάθμιση της δικαιοσύνης", με ένα ωραίο "μνημειακό"  κααγγελτικό κείμενο των εξεγερμένων συνειδήσεων των δικηγόρων των Καλαμών, ενάντια σε μια εξουσία παράλογη, που δεν σεβόταν τότε, και ποτέ δεν σεβάστηκε μέχρι σήμερα ανθρώπινα δικαιώματα. Κείμενο  που θα έπρεπε να διδάσκεται σε νομικούς, δικηγόρους και δικαστές. 
Απεργία και αιτήματα, που δεν έχουν τεθεί πάλι ποτέ ίσως μέχρι τα σήμερα αφού σύνηθες είναι, τα "ύστερα χρόνια"  να απεργούν όλοι και μόνο για οικονομικά συμφέροντα και  επιδιώξεις, και καμιά φορά, μέσα σε οικονομικά αιτήματα, "χώνουν",   " σαν μαϊντανό", συνήθως κάτι "ανώδυνες" για την εξουσία, αόριστες και ακατανόητες φράσεις και έννοιες,  δήθεν για το δίκαιο, τη "δικαιοσύνη" και τα ανθρώπινα δικαιώματα, που μπερδεύουν και αποπροσανατολίζουν τους πολίτες . 
Και θα το πω πάλι: ποτέ  άλλοτε, μέχρι τα σήμερα, οι κάθε λογής, "αριστεροί", "δεξιοί" και άλλοι "προοδευτικοί", δεν μίλησαν για "παρωδία" και "παράλυση", και "υποβιβασμό, και ανεπάρκεια" της δικαιοσύνης και ποτέ πάλι δεν κατήγγειλαν την αποστέρηση αυτού του δικαιώματος από αδύναμους πολίτες με φορολογικές μεθόδους. 
Καμία άλλη απεργία  δεν έγινε ίσως ποτέ πάλι, με στόχο την "αναβάθμιση" και την "επάρκεια" της δικαιοσύνης και της διασφάλισης αυτού του δικαιώματος για όλους τους πολίτες. Αντίθετα, σήμερα, κυριαρχεί η εισπρακτική αντίληψη,  "της  δια της απαγορεύσεως με "παράβολα", "δικαστικό ένσημο" και "τέλη απογράφου",  προστασίας" αυτού του δικαιώματος  " εν ονόματι του ελληνικού λαού".....   

---

« Το επαρχιακόν δικαστήριον συνίσταται από τρεις κριτάς λαϊκούς, εκλεγομένους από τας επαρχίας…. »

1825 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ: 

« Το επαρχιακόν δικαστήριον συνίσταται από τρεις κριτάς λαϊκούς, εκλεγομένους από τας επαρχίας…. »

 

Στην "ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΠΟΛΙΤΕΊΑ", τη πρώτη ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ (1822- 1829), αν και δεν είχαμε ακόμα Κράτος, υπήρχαν Δικαστήρια και Δικαστές,  (Κριτήρια και Κριτές τους λέγανε τότε), και οι Δικαστές (Κριτές) πρώτα εκλεγόντουσαν, εννέα τον αριθμό "υποκείμενα άξια". σύμφωνα "με τον περί εκλογής νόμο" που ίσχυε τότε εντός ή εκτός των Επαρχιών που λειτουργούσαν τα δικαστήρια, και μετά από τους εκλεγέντες εννέα "κριτάς λαϊκούς"  έπαιρνε η Διοίκηση  και διόριζε  τρεις από αυτούς στο Δικαστήριο. 

 

Δεν υπήρχε τότε κράτος, αλλά "ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΠΟΛΙΤΕΊΑ",  με καθολικά οπλισμένους πολίτες. 

 

 Tον Οκτώβριο τότε του 1825 ψηφίστηκε και δημοσιεύτηκε στις 14.11.1825 ο «ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ, με το εξής περιεχόμενο.

          «ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΏΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΩΝ

«….. Α` Διορίζονται εις την Ελλάδα τέσσαρα είδη δικαστηρίων. α` το των ειρηνοποιών. β` το πρώτον ή επαρχιακόν δικαστήριον. γ` το των εκκλήτων δ` το ανώτατον της Ελλάδος Δικαστήριον. Β` οι δημογέροντες εκάστου χωρίου, κωμοπόλεως, διορίζονται να αναλάβωσι τα χρέη των ειρηνοποιών κριτών. Γ` Εις πάσαν επαρχίαν διορίζεται εν δικαστήριον  α` Το επαρχιακόν δικαστήριον συνίσταται από τρεις κριτάς λαϊκούς, εκλεγομένους από τας επαρχίας… Δ` Διορίζονται προς το παρόν δικαστήρια των εκκλήτων συγκείμενα από πέντε μέλη λαϊκά εκλεγόμενα από την Διοίκησιν, τα εξής: α` Εν εις Τριπολιτζάν, δια τας επαρχίας Καλαβρύτων, Βοστίτζης, Π. Πατρών, Γαστούνης, Πύργου, Αρκαδίας, Νεοκάστρου, Μοθώνης, Κορώνης, Νησίου, Κουτζούκ Μάνης, Ιμπλακίων, Φαναρίου, Λεονταρίου, Καρυταίνης, Καλαμάτας, Μιστρά, Ανδρούσης, νέας Σπάρτης και Τριπολιτζάς. Β. Εν εις Ναύπλιον…γ`. Εν εις Αθήνας…δ` Εν εις Μεσολόγγι… ε`. Εν εις Νάξον…

Εν ΄Αστρει τη ιή Απριλίου αωκγ΄. Της ανεξαρτησίας.

Ο Πρόεδρος της εθνικής συνελεύσεως Πέτρος Μαυρομιχάλης

Ο αρχιγραμματεύς  Θ. Νέγρης. έπονται και λοιπαί υπογραφαί.»

---

Επειδή ο σκοπός πάσης ευνομούμενης πολιτείας είναι το να απολαμβάνει έκαστος πολίτης το δίκαιόν του

1822

« Επειδή ο σκοπός πάσης ευνομούμενης πολιτείας είναι το να απολαμβάνει έκαστος πολίτης το δίκαιόν του΄ Επειδή δια να το απολαμβάνει χρειάζεται και τακτική  διάταξις περί Κριτηρίων΄

Το  Βουλευτικόν εθεσπίσατο

και το Εκτελεστικόν επεκύρωσε τάδε΄

Α΄. Ο προστιθέμενος εις τον παρόντα νόμον περί κριτηρίων οργανισμός…

Ήταν τότε το δεύτερο έτος της Ελληνικής Επαναστάσεως και η Βουλή με την εκτελεστική εξουσία ήξεραν ότι απευθυνόντουσαν σε Ελληνες  " Πολίτες",  και όχι σε υπηκόους της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, διδάσκοντας ότι: " σκοπός πάσης ευνομούμενης πολιτείας είναι το να απολαμβάνει κάθε πολίτης "το δίκαιόν του" και ότι γι' αυτό χρειαζόταν να φτιάξουν δικαστήρια,  που δεν είχαν ακόμα!  

Ήταν τότε που δεν υπήρχε ακόμα ελληνικό κράτος αλλά        " Ελληνική Πολιτεία" με ελεύθερους, επαναστατημένους και  καθολικά οπλισμένους πολίτες και όχι "ραγιάδες" ...