ΚΌΜΜΑ ΚΑΙ ΈΓΚΛΗΜΑ
« …οι των ζιζανίων σπορείς… και πολιτικοί της
Ελλάδος Φαρισαίοι, οι κατά γην και θάλασσαν
περιφερόμενοι, και τα πάντα μετερχόμενοι, ίνα κάμωσι προσήλυτους, εις
την σαθράν φατρίαν των, εισακούονται, και αι προς ίδια τέλη γενόμεναι μεταξύ
των λυκοφιλίοι διαλλαγαί… Οι τυχοδιώκται θέλουσι να ωφεληθώσιν από της
διχονοίας των πολιτών προς κατόρθωσιν των σκοπών των[1]….».
Κόμμα και
έγκλημα!
«Ιδού δύο ουδετέρα γένη παρά φύσιν συζευχθέντα και κρυπτογαμούντα προς άλληλα εν τω προτύπω τούτω βασιλείω τω φέροντι το ιερόν της Ελλάδος όνομα…
Οποία αντίφασις! Κόμμα και έγκλημα! Η ηθική αδελφοποιημένη την ατιμίαν, η επιστήμη την αμάθειαν, η φρόνησις την αφροσύνην, η πρόοδος την οπισθοδρόμησιν, η αγαθότης την κακίαν, ο ΄Αδης τον παράδεισον. Κόμμα και έγκλημα ! Η δύναμις της αρετής συναλλασσομένη προς την δύναμιν της κακίας και υπογράφουσαι το συμβόλαιον της αλληλοβοηθείας.
Ο Θεός συμβιβαζόμενος προς τον Διάβολον. Και όμως το Κόμμα και το έγκλημα,
παρά φύσιν εν Ελλάδι συζευχθέντα,
βιούσιν αλληλοβοηθούμενα, αλληλοϋποστηριζόμενα και γεννοβολούντα καθημερινώς
την αδικίαν, την παρακμήν, την ηθικήν και υλικήν του Κράτους εξάντλησιν και
πάσαν ανομίαν, ενώ το τερατώδες και αφύσικον τούτο ανδρόγυνον αυξάνει και
κραταιούται τρεφόμενον δι’ ανθρωπίνου αίματος και των δακρύων τόσων και τόσων
χηρών και ορφανών μέχρισού εξάντλησαν
πάσαν άλλην μορφήν αλληλοφαγείας. Ήδη έχει τροφήν άφθονον και διατελεί εις το άκρον άωτον της συζυγικής
τρυφερότητος…»[2]
[1] ΓΕΕ 27.1.1826,
