1858 " ΤΟ ΔΙΚΑΙΟΝ"

1858 Φεβρουάρίου 18.- Προαναγγέλλεται,   από τον δικηγόρο της Καλαμάτας Π. Γ. Κατσίρη, με αγγελία  σε εφημερίδα των Αθηνών, ότι πρόκειται να κυκλοφορήσει στη Καλαμάτα η εφημερίδα το « ΔΙΚΑΙΟΝ» ( Εφημερίς της Νομολογίας και Νομοθεσίας) :

« Αγγέλομεν την έκδοσιν εφημερίδος υπό τον τίτλον « «Δίκαιον». Η εφημερίς αύτη δίς του μηνός εκδιδομένη θέλει περιέχει την νομολογίαν των Ελληνικών και Γαλλικών Δικαστηρίων καθ’ όσον συμβιβάζεται προς την ημετέραν, διαφόρους γνώμας και νομικάς πραγματείας των ημετέρων και ξένων νομοδιδασκάλων, διάφορα σπουδαία νομικά ζητήματα, εκδιδομένους νόμους, διάφορα περίεργα δικαστικά, και πάν ότι αφορά το δίκαιον και τον νόμον... Η έκδοσις της εφημερίδος αυτής θέλει αρχίσει άμα ο ανάλογος αριθμός συνδρομητών συμπληρωθή . Αφιερούται δε εις τον δικανικόν κόσμον υπέρ ου θέλει πονήση Καλάμαι 18 Φεβρουαρίου 1852. Ο Εκδότης Π. Γ. Κατσίρης» . 

Στις 24 Μαρτίου 1859, κυκλοφόρησε, το « ΔIΚΑIΟΝ» ( Εφημερίς της Νoμoλoγίας και Νoμoθεσίας), εκδιδoμένη την 1ην και 15ην εκάστoυ μηνoς, Εκδότης και συντάκτης Π. Γ. Κατσίρης  Εκ της τυπογραφίας Δ. Δημητριάδoυ Καλάμαι. ‑ 

Ο δικηγόρος Παν. Γ. Κατσίρης, ήταν ένας από τους πλέον μορφωμένους δικηγόρους της εποχής του, γνώστης της Γαλλικής γλώσσης, ουτοπικός σοσιαλιστής, που συμμετέχει ενεργά στους κοινωνικούς αγώνες στο πλευρό των εργαζομένων της πόλης. Το «ΔΙΚΑΙΟΝ» βγαίνει οκτασέλιδο, κάθε δεκαπέντε ημέρες, δίστηλο και με συνεχιζόμενη αρίθμηση των σελίδων του. Για την εποχή του, μα και σήμερα ακόμη, το «ΔΙΚΑΙΟΝ» ήταν  εξαιρετικό περιοδικό. Στη πρώτη σελίδα κάθε τεύχους,  δημοσιεύεται περίληψη περιεχομένων που είναι: άρθρο ή μελέτη νομικής φύσεως, νομολογία των ελληνικών και ξένων δικαστηρίων ( κατά προτίμηση γαλλικών), αποφάσεις του Αρείου Πάγου, του Εφετείου Ναυπλίου, του Πλημμελειοδικείου και Ειρηνοδικείου της Καλαμάτας ( των τελευταίων δικαστηρίων πάντα σχολιασμένες ), ερμηνευτικά σχόλια νομικών όρων, σημειώματα γύρο από το Διεθνές Δίκαιον κλπ...

Ο Π.Γ. Κατσίρης γράφει στο πρώτο φύλλο της εφημερίδος ότι :

« Επιχειρώ την έκδοσν της υπ’ εμού αναγγελθείσης Νομικής εφημερίδος. Συναισθάνομαι το βάρος όπερ ανεδέχθην και το ανεπαρκές των δυνάμεών μου, αλλ’ υπείκω εις τας προτροπάς φίλων, διακεκριμένην εν τη κοινωνία κατεχόντων θέσιν, πέπεισμαι δε ότι οι αναγνώσται υμών, οίτινες άλλως θέλουσιν εύρει πάσαν ικανοποίησιν των προσδοκιών των αναλόγως των μέσων των Επαρχιών και των υπαρχουσών δυσχερειών, θέλουσι κρίνει το φύλλον μας μετ’ επιεικίας. Το φύλλον ημών πρωτότυπον εις το είδος του, ως το προαναγγείλαμεν, θέλει καταστήσει προσιτά διάφορα ζητήματα, άγνωστα μέχρι τούδε, και των οποίων η λύσις οθκ’ ολίγον ενδιαφέρει την νομολογίαν. Ουδόλως περιοριζόμενοι εις την ξηράν των δικαστηρίων μας νομολογίαν, θέλομεν περιλάβει εν αυτώ πάσαν αναγκαίαν ύλην ουχί μόνον εις τους περί το δίκαιον ασχολουμένους, αλλά και εις πάντα θέλοντα ν’ αρυσθή ωφέλιμον τι εκ των στηλών του Δικαίου… Ουτω δ’ η Μεσσηνία, ο ιστορικός αυτός τόπος, είνε πεπροικισμένος δια δύο εφημερίδων, της μεν πολιτικής, της δε επιστημονικής. Το μέγα δε της επιτυχίας μέρος εξήρτηται εκ της των νομικών χορείας, ήτις ευτυχώς εν Ελλάδι αποτελεί το ευκλεές ωράϊσμα της κοινωνίας μας…. Καλάμαι 15 Μαρτίου 1859 . Ο Εκδότης και Συντάκτης Ο.Γ. ΚΑΤΣΙΡΗΣ, Δικηγόρος. 

1905 ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΚΑΛΑΜΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΚΡΌΤΗΣΗ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Προσθήκη λεζάντας

1905 Ιούλιος 17.- Συνέλευση των δικηγόρων της πόλεως Καλαμών. ¨Μεταξύ των  θεμάτων, τα oποία απασχόλησαν κυρίως και προπαντός τους συνελθόντας υπερτριάκοντα κ.κ. δικηγόρους, ήτο και τα της ιδρύσεως συλλόγου....δόντων προς τούτο προς αλλήλους λόγον τιμής..."  
Η συνέλευση εξέλεξε επιτροπή, αποτελούμενη από τους δικηγόρους, Μελισουργό, Δαζέα, Δικαίον, Κουλουμβάκη και Μιχαλέα, με σκοπό να συντάξει το καταστατικό του Συλλόγου,  και  " το οποίον  κατά τας πρώτας ημέρας του επιόντος μηνός Σεπτμεβρίου... θέλει υποβληθή υπο τη ψήφο της ολομελείας..." 

ΑΙΤΗΜΑ ΙΔΡΥΣΗΣ ΕΦΕΤΕΙΟΥ ΣΤΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑ (1945)

Χρονολόγιον έτους 1945

Μαρτίου 27 .- Ο Δικηγορικός σύλλογος Καλαμών δι’ εγγράφου του προς το Υπουργείο Δικαιοσύνης ζήτησε την ίδρυση Εφετείου στη πόλη. - 
Ιουνίου 22.- Συλλαλητήριο «εθνικοφρόνων» και βασιλικών στη πλατεία 23^ης Μαρτίου στη Καλαμάτα, «προς τους συγκεντρωθέντες ομίλησε ο κ. Β Ηλιόπουλος πρόεδρος των Γεωργικών Συνεταιρισμών καταφερθείς κατά των κομμουνιστών και ζητήσας την άμεσον επάνοδον του βασιλέως. Υπό το αυτό πνεύμα ομίλησεν και ο δικηγόρος Τ. Περρωτής». 

Ιουλίου 27.- Λήγει η προθεσμία για την υποβολή μηνύσεων κατά δοσίλογων. ¨Eχουν υποβληθεί 6.000 μηνύσεις που αφορούν 16.000 κρατουμένους για προδοσία και δoσιλογισμό. Μέχρι την 23.7.45 είχαν εκδικαστεί μόνο 300 υποθέσεις.- 
Σεπτεμβρίου 14. Ανακαλύπτεται, έξω από το χωριό Λογκά, το αρχείο του ΕΛΑΣ που φυλασσόταν σε 15 κιβώτια. αποτελούμενο κυρίως από αποφάσεις "ανταρτοδικείων" και "Λαϊκών Δικαστηρίων". Το περιεχόμενο των κιβωτίων  "εξαφανίστηκε" και ποτέ μέχρι σήμερα δεν έγινε γνωστή η τύχη του.

ΑΠΕΡΓΙΑ

ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ( 281 ΑΚ)

1.- ΈΝΝΟΙΑ –  ΣΤΟΙΧΕΙΆ

Σύμφωνα με το άρθρο 281 ΑΚ ,η άσκηση του δικαιώματος απαγορεύεται εάν τούτο υπερβαίνει προφανώς τα όρια τα επιβαλλόμενα εκ της καλής πίστεως ή των χρηστών ηθών η εκ του κοινωνικού και οικονομικού σκοπού του δικαιώματος
Κατά την έννοια του άρθρου 281 ΑΚ, το δικαίωμα θεωρείται ότι ασκείται καταχρηστικά, εκτός άλλων, όταν η συμπεριφορά του δικαιούχου, που προηγήθηκε της άσκησής του και η πραγματική κατάσταση που διαμορφώθηκε, κατά το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε μέχρι τότε, δεν δικαιολογούν επαρκώς τη μεταγενέστερη άσκηση του, από την οποία, αντίθετα, προκύπτει προφανής υπέρβαση των ορίων της καλής πίστης και των χρηστών ηθών ή του κοινωνικού ή οικονομικού σκοπού του δικαιώματος. ( Εφετείο Καλαμάτας 19/2012 .-

Κατά την έννοια του άρθρου 281 ΑΚ, κατάχρηση δικαιώματος θεωρείται ότι υφίσταται, όταν η προηγηθείσα της ασκήσεως συμπεριφορά του δικαιούχου και η διαμορφωθείσα πραγματική κατάσταση, ου μόνον δεν δικαιολογεί την άσκηση του, λαμβανομένων υπ’ όψει και των συμφερόντων του ιδίου, αλλά χωρεί κατά τρόπον επαγόμενο επαχθείς επιπτώσεις δια τον υπόχρεο, κατά προφανή υπέρβαση των εν τη διατάξει ταύτη αρχών και σκοπών ( ΑΠ 1092/79 ΝοΒ 28, 504)

Με την υπ’ αριθμόν 56/1990 απόφαση της Ολομελείας του ΑΠ, έχει κριθεί ότι κατά  την  ορθή έννοια της διατάξεως του άρθρου 281 του ΑΚ, το    δικαίωμα θεωρείται καταχρηστικώς ασκούμενο,  όταν  η  συμπεριφορά  του    δικαιούχου  που  προηγήθηκε της ασκήσεως, και η πραγματική κατάσταση η   οποία διαμορφώθηκε  κατά  το  χρονικό  διάστημα  που  μεσολάβησε,  δεν    δικαιολογούν  επαρκώς  τη μεταγενέστερη άσκησή του, σε τρόπο ώστε αυτή  να εξέρχεται προφανώς από τα όρια που επιβάλλονται από την καλή  πίστη     ή  τα χρηστά ήθη ή από τον κοινωνικό ή οικονομικό σκοπό του ασκουμένου     δικαιώματος.  

2.- ΑΔΡΆΝΕΙΆ ΑΣΚΗΣΕΩΣ

Η αδράνεια περί την άσκηση του δικαιώματος δεν καθιστά την επακολουθούσα άσκηση του δικαιώματος καταχρηστική, εκτός αν συνοδεύεται από ειδικές συνθήκες και περιστάσεις ( ΑΠ 307/80, ΕΕΝ 47, 583).

Η απλή αδράνεια του δικαιούχου και επί μακρόν επί χρόνον, ελάσσονα του δια την παραγραφή του δικαιώματος από του νόμου καθοριζομένου τοιούτου, δεν καθιστά την άσκηση του δικαιώματος καταχρηστική ( ΕΑ 206/80, ΕλΔνη 21,324)

Διότι πλην αυτής απαιτείται και η συνδρομή ετέρων περιστατικών, εξ’ ων, αναγομένων ιδία εις την συμπεριφορά του δικαιούχου εν όψει και των λοιπών περιστάσεων, να εδημιουργήθη ευλόγως εις τον υπόχρεον η πεποίθηση ότι δεν θέλει ασκηθεί το δικαίωμα( ΕΑ 206/80, ΕλΔνη 21,324)

 Ειδικότερα στην περίπτωση της μακροχρόνιας αδράνειας του δικαιούχου υπάρχει τέτοια κατάχρηση, εφόσον, επιπρόσθετα, συντρέχουν περιστατικά αναγόμενα στον ίδιο χρόνο και στην όλη συμπεριφορά, τόσο αυτού, όσο    και    εκείνου    που    αποκρούει    το    δικαίωμα,    από    τα οποία γεννιέται  στον τελευταίο (υπόχρεο) η πεποίθηση,  ότι το δικαίωμα δεν πρόκειται να ασκηθεί κατ' αυτού, έτσι ώστε η με τη μεταγενέστερη άσκηση επιδίωξη ανατροπής της κατάστασης που δημιουργήθηκε να συνεπάγεται επαχθείς για τον υπόχρεο συνέπειες (Ολ ΑΠ 62/1990, Ολ ΑΠ 56/1990).  Είναι δε προφανής η υπέρβαση, όταν η άσκηση του δικαιώματος οδηγεί κατ' αντικειμενικά κριτήρια, σε αποτελέσματα που έρχονται σε αντίθεση με το αίσθημα περί δικαίου και την ηθική τάξη και προκαλεί την έντονη εντύπωση της αδικίας (ΑΠ 633/1981, AΠ 1592/1979) ( Εφετείο Καλαμάτας 19/2012 .-7/2002

3.- ΧΡΟΝΟΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΕΝΣΤΑΣΕΩΣ

Είναι παραδεκτή η προβολή για πρώτη φορά με ένσταση από τον εφεσίβλητο στο εφετείο κατά το άρθρο 527 ΚΠολΔ.( ΑΠ 989/80ΝοΒ 29324 ΕΕΝ 28 145.
Περαιτέρω από το συνδυασμό της' διάταξης του άρθρου 281 του ΑΚ, προς εκείνη του άρθρου 262 παρ. Ι του ΚΠολΔ, συνάγεται, ότι, για την πληρότητα της ένστασης περί καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος και το παραδεκτό αυτής, από την άποψη χρόνου προβολής της, πρέπει, κατά την πρώτη πρωτοβάθμια συζήτηση της υπόθεσης, να προβάλλονται τα περιστατικά που συγκροτούν την κατάχρηση δικαιώματος από το διάδικο κατά του οποίου ασκείται το δικαίωμα, συγχρόνως δε να γίνεται επίκληση από τον ενιστάμενο του γεγονότος ότι τα περιστατικά αυτά καθιστούν καταχρηστική την άσκηση του δικαιώματος και να διατυπώνεται αίτημα απόρριψης της αγωγής για την αιτία αυτή, διαφορετικά η ένσταση είναι απορριπτέα ως απαράδεκτη (Ολ.ΑΠ 472/1983).

4. Παραδεκτώς προτείνεται το πρώτον στο Εφετείο. 

Από δε το συνδυασμό των διατάξεων των όρθρων 269 παρ. 2 εδ. γ' και 527 αριθμ.3 του ΚΠολΔ, προκύπτει ότι στην κατ' έφεση δίκη είναι κατ' εξαίρεση παραδεκτή η προβολή πραγματικών ισχυρισμών των διαδίκων που δεν προτάθηκαν στην πρωτόδικη δίκη ή προτάθηκαν απαραδέκτως, και όταν οι ισχυρισμοί αυτοί αποδεικνύονται εγγράφως ή με δικαστική ομολογία του αντιδίκου. Από τις ίδιες διατάξεις προκύπτει, ότι, για να θεωρηθεί ως παραδεκτώς προτεινόμενη στο Εφετείο ένσταση, που δεν προτάθηκε στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο, πρέπει να αποδεικνύεται παραχρήμα, ήτοι εγγράφως ή με δικαστική ομολογία του αντιδίκου, ολόκληρος ο ισχυρισμός που συνιστά την ένσταση, ήτοι καθόλα τα επί μέρους πραγματικά αυτού στοιχεία. Στην πιο πάνω εξαίρεση υπάγονται και οι πραγματικοί ισχυρισμοί που θεμελιώνουν την από το άρθρο 281 ΑΚ ένσταση καταχρηστικής ασκήσεως του αγωγικού δικαιώματος (ΑΠ 886/2004, 1187/2003, 35/2000 αδημ. σε νομικά περιοδικά)…» ( Εφετείο Καλαμάτας 19/2012 .- 

Στην Ομηρική εποχή το περιεχόμενο της εννοίας του νόμου καλύπτει ο όρος θέμις – θέμιστες και αργότερα ο όρος θεσμός. Η λέξη νόμος χρησιμοποιείται αργότερα.

Γι’ αυτό οι βάρβαροι κύκλωπες, έχουν οικογένεια και πλούτη, δεν έχουν όμως νόμους, είναι αθέμιστες και αυτό για του Έλληνες σήμαινε έλλειψη πολιτισμού και ήταν στοιχείο της βαρβαρότητας. 
Έτσι ο βασιλιάς Δημάρατος μιλώντας για τους Σπαρτιάτες στο Ξέρξη, καθώς ο Ξέρξης μονάρχης απορεί πως είναι δυνατόν να προβάλλουν αντίσταση στο πολυάριθμο στρατό του οι Έλληνες και μάλιστα « εόντες γε ελεύθεροι πάντες ομοίως και μη υπ’ ενός αρχόμενοι»,  λέει ότι :

«Είναι ελεύθεροι, αλλά όχι τελείως ελεύθεροι, γιατί έχουν για αφέντη τους το νόμο, τον οποίο φοβούνται πολύ περισσότερο από ο, τι οι υπήκοοι σου εσένα. Κάνουν ο, τι προστάζει εκείνος, και προστάζει πάντα το ίδιο».
Ο Θησέας στο προκλητικό κήρυκα των Θηβών απαντά ότι η πόλη του έχει νόμους που εξασφαλίζουν την ελευθερία και την ισότητα των πολιτών « γεγραμμένων δε των νόμων ο τ’ ασθενής / ο πλούσιος τε την δίκην ίσην  έχει».

Ο Σοφοκλής πάλι φέρει την Αντιγόνη, να αγνοεί τη διαταγή του Κρέοντα, η οποία δεν μπορεί να πάρει στη συνείδηση της την ισχύ νόμου,  και υπακούει στους άγραφους νόμους. Ο Περικλής εις τον Επιτάφιο λόγο μιλά για υπακοή των Αθηναίων τόσο  στους γραπτούς όσο και στους άγραφους νόμους της πόλης.
Τον πέμπτο αιώνα με εμφάνιση των σοφιστών, που με αυτούς αρχίζει η πρώτη αντίδραση του ατόμου ενάντια στη παντοδυναμία της πόλης, εμφανίζονται νέες απόψεις και θεωρίες, μεταξύ των οποίων ότι,  δίκαιο δεν είναι αυτό που ορίζει ο νόμος, αλλά αυτό που ορίζεται από τη φύση «δίκαιον εστίν τον αμείνω του χείρονος πλέον έχειν και τον δυνατώτερον του αδυνατωτέρου», ότι ο νόμος είναι αντίθετος προς τη φύση και ότι είναι τεχνικό δημιούργημα που έγινε με κοινή συνθήκη και συμφωνία μεταξύ των ανθρώπων.

Μάλιστα ο Θρασύμαχος θα κηρύξει ότι οι άρχοντες στις διάφορες πόλεις κάνουν τους νόμους που τους συμφέρουν, και στη μεν δημοκρατία δημοκρατικούς, στη τυραννία τυραννικούς και στα άλλα πολιτεύματα ανάλογους. Και αφού τους κάνουν, λένε  ότι αυτό είναι το δίκαιο για τους υπηκόους – δηλαδή το δικό τους συμφέρον – και όποιο παραβαίνει το νόμο τον τιμωρούν γιατί δήθεν είναι παράνομος και άδικος. Έτσι όμως δίκαιο και νόμιμο καταντά να είναι το της « καθεστηκυίας αρχής συμφέρον».

J. K. Galbraith, γράφει ότι :  « ο νόμος αδιαφορεί για όσους διαθέτουν δύναμη και στρέφεται εναντίον αυτών που επιθυμούν να την αποκτήσουν» 

ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΣΤΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑ

1831 Μαΐου 31.- 

Οι  αγωνιστές Αθαν. Κυριακός, Βεν. Καπετανάκης και ο         Ι. Καλογερόπουλος από τη Μικρομάνη,  διορίζονται δικαστές στο Πρωτόκλητο δικαστήριο της Καλαμάτας

ΚΑΤΟΧΗ ( 1942) ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ " Αμοιβή δικηγόρων... απόφασις όπως τας αμοιβών των εισπράττουν εφ’ εξής μόνον εις είδη διατροφής..

ΕΤΟΣ   1942 ( κατοχή).  Οι αριστεροί δικηγόροι,  άλλοι κρύβονται και άλλοι στα βουνά μάχονται τους φασίστες κατακτητές. Στη πόλη των Καλαμών,  εμφανείς εν ενεργεία,  δικηγόροι είναι :         Πάνος Νικολόπουλος, Πολ. Β. Θεοφάνους, Κωνσταντίνος Χρυσομάλλης, Ηλίας Αντωνόπουλος, Δημ. Κοντόλαιμος, Λυκούργος Αθ. Λαντζούνης. Η  "πείνα", αναγκάζει το Δικηγορικό Σύλλογο να πάρει απόφαση και επιτρέψει στους δικηγόρους να πληρώνονται "σε είδος" , δηλαδή |με ... αυγά, γάλα, λάδι και ότι άλλο  φαγώσιμο. 

ΚΑΤΟΧΙΚΑΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ:. Φεβρουάριος 24- Ανακοίνωση για την διενέργεια εξετάσεων « δια την άδειαν του δικηγορείν» ενώπιον επιτροπής με τον  Πρόεδρο των Πρωτοδικών Χατζηδάκη. Πένθη:  Χριστόδουλος Δικαίος …εξαίρετος επιστήμων και άνθρωπος, ο δικηγόρος Χριστόδουλος Δικαίος. Ο θάνατός του έκλεισε μία σελίδα ωραίων αγώνων εις την πολιτικήν, υπέρ των λαϊκών ελευθεριών, εις την ζωήν, δια την καλλιέργειαν κοινωνικής ηθικής, δια την προαγωγήν του νομικού πνεύματος εις την επιστήμην…» Μάρτιος 14.-Σε αποδεικτικό δημοσιεύσεως δικογράφου αγωγής αναφέρεται να δικηγορεί ο δικηγόρος Πάνος Νικολόπουλος. Μάρτιος 24.-Σε αποδεικτικό δημοσιεύσεως προς τον Εισαγγελέα Καλαμών αναφέρεται να δικηγορεί ο δικηγόρος Πολ. Β. Θεοφάνους. Μαΐου 31.-  ανακοίνωση περί μεταφοράς του δικηγορικού γραφείου δικηγόρου Κωνσταντίνου Χρυσομάλλη.- Ιουλίου 10.- Σε αποδεικτικό δημοσιεύσεως δικογράφου αγωγής αναφέρεται να δικηγορεί ο Ηλίας Αντωνόπουλος. -Ιουλίου 12.- « Η αμοιβή δικηγόρων… απόφασις όπως τας αμοιβών των εισπράττουν εφ’ εξής μόνον εις είδη διατροφής και συντηρήσεως εν γένει…» Αυγούστου 11.- Ανακοίνωση ότι « ο δικηγόρος Δημ. Κοντόλαιμος μεταφέρει το γραφείον του..». - Σεπτεμβρίου 20.- Αποδεικτικό επιδόσεως δικογράφου …Λυκούργου Αθ. Λαντζούνη, δικηγόρου..».

ΑΠΕΡΓΙΑ (1906) ΤΩΝ ΕΝ ΚΑΛΑΜΑΙΣ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ

ΕΤΟΣ 1906

Απεργία δικηγόρων

Η μοναδική, μέχρι σήμερα, απεργία στην Ελλάδα, με «ποιοτικά» αιτήματα, είναι των δικηγόρων της πόλεως των Καλαμών, που έγινε τον Οκτώβριο του 1906, με αίτημα την αναβάθμιση της δικαιοσύνης !  

Το « πρωτοφανές,  εις τα δικαστικά χρονικά»,  γεγονός « της εν σώματι αποχωρήσεως εκ των συνεδριάσεων των δικηγόρων», ένεκα της οποίας, « εν των πρωτευόντων Δικαστηρίων του Κράτους… εφέθη έρημον δικαστών…"  καταγράφεται ως εξής:

"...  Ας αναθεωρήσομεν τα γεγονότα… η κατάστασις  πλέον κατέστη ανυπόφορος και η κακοδιοίκησις απέπτυσε πάντα χαλινόν. Απέναντι άρα μιας πολιτείας τοιαύτης, ενός κράτους ξεβιδωμένου,  εις σώμα  επιστημόνων επεβάλλετο να ρίψη κατά πρόσωπον αυτού την ευθύνην της παραλύσεως της δικαιοσύνης και ν’ αποδείξη κατ’ ανδρικόν τρόπον, ότι δεν ανέχεται την παρωδίαν αυτήν. Καμαρώσατε τώρα διοίκησιν τυρβάζουσα περί παν άλλο ή την παροχήν δικαιοσύνης, ήτις αποτελεί τον επιούσιον άρτον του πολίτου. Φορολογεί απηνώς και κατά τρόπον ώστε να αποβαίνει απρόσιτος η δικαιοσύνη εις τους ασθενείς και αδυνάτους. Ενώ ουδέποτε σοβαρώς εμελέτησε να προβιβάση και τελειοποιήση την δικαιοσύνην… Κράτος δε το οποίον  δεν έχει επάρκειαν δικαιοσύνης… ασφαλώς δεν έχει τίποτε απολύτως. Κατά της τοιαύτης καταστάσεως ηγέρθη και διεμαρτυρήθη ο δικηγορικός Σύλλογος ….»

Το κείμενο είναι ωραίο μεν, αλλά άγρια καταγγελτικό ενάντια σε στη κρατική εξουσία  που με δόλια φορολογικά τεχνάσματα, όπως κάνει και σήμερα,  άρχισε τότε να περιορίζει το βασικό ανθρώπινο δικαίωμα της δικαστικής προστασίας και να το στερεί από οικονομικά ανήμπορους πολίτες. Πρόκειται για  απεργία,  και ένα  ωραίο "μνημειακό" κείμενο των εξεγερμένων συνειδήσεων, των δικηγόρων των Καλαμών, ενάντια σε μια εξουσία παράλογη που δεν σεβόταν τότε και ποτέ δεν σεβάστηκε μέχρι σήμερα ανθρώπινα δικαιώματα. Κείμενο  που θα έπρεπε να διδάσκεται σε νομικούς, δικηγόρους και δικαστές. Απεργία και αιτήματα, που δεν έχουν τεθεί πάλι ποτέ μέχρι σήμερα. Το σύνηθες είναι, τα "ύστερα χρόνια"  να απεργούν όλοι για συντεχνιακά μόνο και οικονομικά συμφέροντα και  καμιά φορά, μέσα σε οικονομικά αιτήματα, "χώνουν",   " σαν μαϊντανό", συνήθως κάτι "ανώδυνες" για την εξουσία, αόριστες και ακατανόητες φράσεις και έννοιες,  δήθεν για το δίκαιο, τη "δικαιοσύνη" και τα ανθρώπινα δικαιώματα, που μπερδεύουν και αποπροσανατολίζουν τους πολίτες . Και θα το πω πάλι: ποτέ  άλλοτε, μέχρι τα σήμερα, οι κάθε λογής, "αριστεροί", "δεξιοί" και άλλοι "προοδευτικοί", δεν μίλησαν για "παρωδία" και "παράλυση", και "υποβιβασμό, και ανεπάρκεια" της δικαιοσύνης και ποτέ πάλι δεν κατήγγειλαν την αποστέρηση αυτού του δικαιώματος από αδύναμους πολίτες με φορολογικές μεθόδους. Καμία άλλη απεργία  δεν έγινε ποτέ πάλι, με στόχο την αναβάθμιση και την " επάρκεια" της δικαιοσύνης και της διασφάλισης αυτού του δικαιώματος για όλους τους πολίτες. Αντίθετα, σήμερα, κυριαρχεί η φασιστοειδής αντίληψη,  "της  δια της απαγορεύσεως,  προστασίας" αυτού του δικαιώματος.   

Δημήτριος Ν Ζέρβας. 

Η ΘΕΜΙΣ ΚΑΙ Η ΘΕΜΙΟΥΛΑ

Η ΘΕΜΙΣ  

        Η                                                                                                                           

πολίτες αλλά υπήκοοι είμαστε, αυτού του «ξεβιδωμένου» κράτους. Αυτής της ασυνάρτητης «κληρονομικής οικογενειοκρατίας». 

Αυτής της παράλογης εναλλαγής γονέων και τέκνων στους θώκους της εξουσίας, όπου όπλα μαζικής καθυπόταξης τελειοποιούνται και χρησιμοποιούνται νέες  τεχνικές απαλλοτρίωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων. 

Όπου ο στρατιωτικός νόμος επιβάλλεται δια τηλεοπτικών μηνυμάτων. Όπου η εξαχρείωση και η διαφθορά στη «πολιτική» αποτελούν μέρος της καθημερινής μας ζωής. Όπου θεσμικοί κανόνες έχουν απαλλοτριωθεί και ενσωματωθεί στην απόλυτη εξουσία ομάδων συμφερόντων, 

Όπου η Θέμις έχει καταντήσει σε Θεμιούλα, παλλακίδα μαφιόζων. 

Όπου ο πολιτικός λόγος έχει μετατραπεί σε «γκρίζα» μεθοδολογία καλύψεως καταχραστών δημοσίου χρήματος. Όπου η δωροδοκία δημοσίων λειτουργών, το «μαύρο» χρήμα, οι «μίζες» και τα «δωράκια» στους «δερβίσηδες» της παραπληροφόρησης, δημιουργούν πλέον μια νέα εκδοχή του «ελληνικού πολιτισμού».

Μια εκδοχή, όπου η «σχιζοφρένεια» ενός λαού αναπαράγει την αθλιότητα και εντάσσεται σ’ ένα ιστορικό ξεπεσμό που και τα δύο μαζί αποτελούν στοιχεία του ίδιου δράματος, που παίζεται στις ημέρες μας.

Εκείνου δράματος, του να προσπαθούμε εναγώνια να δρασκελίσουμε την ιστορία μας «προς τα πίσω», μήπως και επιβραδύνουμε τον επιθανάτιο ρόγχο αυτού του συστήματος που μας επέβαλαν «οι χρηματοδότες» της παρακμής μας.