Ν ΚΟΥΛΟΥΜΒΑΚΟΥ: ΠΡΟΛΟΓΟΣ στην « Ιστορία του Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας 1927-1947»,

Ν. Κουλουμβάκος

"Μέσα στα είκοσι χρόνια που πέρασαν …. που άλλα μεν ήταν χαρούμενα και άλλα θλιμμένα και δύστυχα, οι τάξεις των δικηγόρων του συλλόγου μας, από τη μια μεριά αραιώθηκαν και από την άλλη συμπληρώθηκαν από καινούργιους επιστήμονες.

Αλλά εάν τα κενά, σαν αριθμοί, που ο θάνατος αφήκε συμπληρώθηκαν, το κενό, το απέραντο κενό που αφήκε ο θάνατος μερικών, ούτε συμπληρώθηκε ούτε θα συμπληρωθεί, γιατί οι συνάδελφοί μας εκείνοι ήταν μορφές που επιβλήθηκαν στο νομικό κόσμο της Ελλάδας, με την απέραντη επιστημοσύνη τους, την απλότητά τους ή και με την ιδιορρυθμία τους, και που μέχρι σήμερα ούτε φάνηκαν άξιοι διάδοχοί τους, ούτε φαίνεται ότι θα φανούν.

Αντιπροσωπεύουν μια εποχή που έσβησε μετά το θάνατό τους, εποχή που ήταν η συνεχής τήρηση  μιας παράστασης, που καλλιέργησαν όσοι παλιοί μόχθησαν να στερεώσουν το δικηγόρο στη συνείδηση του κόσμου, που ατυχώς έσβησε μαζί τους.

Ειδικότερα είναι μορφές που επέβαλαν, με το κύρος τους, τον επιστημονικό, τον δικηγορικό σύλλογο σαν πρώτο ανάμεσα στους λοιπούς συλλόγους της Ελλάδος και που τον ετίμησαν ανάμεσα στους παλιούς δικαστικούς, που  θεωρούσαν σαν νέο πανεπιστήμιο, για τους νέους δικαστές, το Πρωτοδικείο Καλαμών.

Είναι τύποι που με τη ζωή τους έδωσαν ένα όλως ιδιαίτερο  τοπικό χρώμα στο σύλλογο. 

Είναι τέλος εκείνοι που είτε σαν μορφές είτε σαν τύποι έγραψαν, μια ιδιαίτερη ιστορία , την ιστορία του συλλόγου μας.

Στους θλιμμένους χρόνους της εξορίας μου, στην Αθήνα, που την επέβαλε η τραγική μοίρα που ατυχώς είναι η μοίρα της Ελλάδας μας, στους χρόνους τους αιματοβαμμένους, χρέος νόμισα,  πως είχα να σκιτσάρω τους αντιπροσωπευτικούς τύπους, και τούτο σαν μνημόσυνο, σε κείνους στους οποίους αν και τους ανήκει, ολόκληρος ο σεβασμός μας, για ότι μας έκαναν, δεν σταθήκαμε ικανοί να τους γνωρίσουμε στους νεώτερους σε όλης τους τη μεγαλοπρέπεια.

Έζησα μαζί τους 20 ολόκληρα χρόνια,  τους είδα, τους σεβάστηκα και τους αγάπησα, ό, τι δε από τη ζωή τους ευλαβικά κράτησα στη μνήμη μου, θα προσπαθήσω να το δώσω στο χαρτί,  με ξεχωριστά για το καθένα σκίτσα, για να μπορούν ίσως κάποτε, όταν ... ρίξει ευνοϊκή ματιά  στο δύστυχο τόπο μας και αποκατασταθεί η γαλήνη στη ψυχή μας, σε καιρό δηλαδή που ταιριάζει να μνημονευθεί η ζωή εκείνων, επίσημα, σαν χρέος τιμής στη μνήμη τους.

Τα σκίτσα μου αυτά, αν αξίζουν, θα λάβουν κάποτε τη θέση της ευλαβικής ανάλυσης της ζωής και του έργου των, αν και δεν έχουν την αξία μιας συνοπτικής βιογραφίας, θα διατηρήσουν όμως κάποιο χρώμα, από το παλιό, αγαπημένο χρώμα που θα δώσει την ευκαιρία  στους αξιότερους να καταπιαστούν σοβαρότερα και στους νεώτερους να πάρουν μια ιδέα ποιοι προηγήθηκαν και τι παράδειγμα άφησαν, που ίσως θεωρήσουν καλό να το τάξουν, σαν ρυθμιστικό κανόνα της δικιάς των ζωής.

Η ακρίβεια τυχόν γεγονότων που θ’ αναφερθούν, στηρίζεται αποκλειστικά στη μνήμη η οποία κατά τον Δροσίνην".

Όταν με το χειμώνιασμα η ζωή

τα φύλλα τα τινάζει

Όσα δεν παίρνει ο άνεμος

η Μνήμη τα συνάζει.

Ιανουάριος 1948.

Ν. Κουλουμβάκος

{ Σημειώσεις:
Ο Ν. Κουλουμβάκος, γεννήθηκε στη Καλαμάτα το 1903, Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και το 1925 έγινε δικηγόρος στη Καλαμάτα. Αγωνιστής της αριστεράς (κομουνιστής), φυλακίστηκε στη δικτατορία του Μεταξά. 

Έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, ως στέλεχος του ΕΑΜ Μεσσηνίας και μέλος του δικαστικού τμήματος της ΙΙΙ Μεραρχίας του ΕΛΑΣ (1944). Μετά τη Κατοχή διώχθηκε, φυλακίστηκε και εξορίστηκε από το Κράτος της "Δεξιάς" ..  

Η Ιστορία του Κουλομβάκου, προέρχεται από μισοφθαρμένο χειρόγραφο που έτυχε να περιέλθει στα χέρια μου, γραμμένη στην εξορία όπου βρισκόταν ο συγγραφέας.  

Όσα τυχόν στοιχεία δημοσιεύω, για να συμπληρώσω και διευκρινίσω αναφορές στην ιστορία του Κουλουμβάκου  είναι συλλογή από διάφορες πηγές, και όχι από το αρχείο του ΔΣ Καλαμάτας,  γιατί μέχρι και επί Προεδρίας Π. Ανδριανόπουλου, δεν μου επέτρεψαν πρόσβαση στα βιβλία και το αρχείο του Συλλόγου, προφανώς λόγω της πολιτικής μου τοποθετήσεως.. 

Η φωτογραφία του Κουλουμβάκου, είναι από το αρχείο του αρχαιολάτρη, ιστοριοδίφη, και συγγραφέα, μπάρμπα Γιάννη "του σοφού" (Γιάννη Ταβουλαρέα) δημοσιευμένη από τον Γιαννούλη Παναγιωτόπουλο, σύντροφο, στους αγώνες και συνεξόριστο του  Κουλουμβάκου.

Ο Νίκος Καράμπελας στο " Μεσσηνιακό βιογραφικό Λεξικό",   έχει καταχωρίσει τον συγγραφέα με το επώνυμο: "Ν Κολομβάκος".